lunes, 26 de enero de 2015

Entrevista a Rosa Romero

8:42 A HORTA NO ROU
Hoy entrevistamos a una de nuestras profesoras: ROSA ROMERO.

1. ¿Qué importancia le das a la huerta?
Es importante porque cultivar la tierra es como cultivarse a uno mismo: la tierra no produce; la persona queda ignorante.

2. ¿ Por qué crees que es bueno que los alumnos trabajen en la huerta?
Para que salgan de la ignorancia.

3. ¿ Qué es lo que más te gusta de la huerta?
El aire puro y los pájaros.

4. ¿ Qué beneficios te aporta la huerta?
Satisfacción de ver la vida surgir.

5. ¿ Tienes alguna huerta fuera del instituto?
Sí, la de mi padre. Ya falleció y la cultivo en honor a él.

6. ¿ Cuál es el vegetal que más te gusta plantar?
A mí en realidad las flores porque alegran la belleza del mundo.

¡Muchas gracias Rosa!
Gael y Lucas (1º ESO A)
Posted in ,

12 comentarios :

  1. Rosa28 de enero de 2015, 14:35

    Gracias Gael, cando queiras douche unha foto da horta do meu pai e completas a entrevista

    ResponderEliminar
  2. Rosa28 de enero de 2015, 14:44

    Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Rosa30 de enero de 2015, 12:02

      Os dejo un enlace a mi blog donde podéis ver los resultados de vuestra /nuestra creatividad http://romerovila2.blogspot.com.es/

      Eliminar
  3. Rosa28 de enero de 2015, 14:48

    Por certo os vosos power das entrevistas os vosos familiares a ver cando as incluídes que están moi ben.

    ResponderEliminar
  4. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:37

    hola canta moi ven

    ResponderEliminar
  5. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:39

    soy nico

    ResponderEliminar
  6. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:46

    Moi boa entrevista. Rosa é moi sábia e podenos ensinar moito sobre a horta .
    Alex e Lucía 1ºA

    ResponderEliminar
  7. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:47

    Gustáronnos moito as entrevistas, e queremos máis.
    Adriano e Izzan, 1ºA 1ºB.

    ResponderEliminar
  8. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:51

    Gonzalo y Ruben nos gusta moito as entrevistas podrian poñer mais

    ResponderEliminar
  9. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:53

    Marta Estevez e Marta Fariñas:
    Moi boa a entrevista a Rosa

    ResponderEliminar
  10. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:56

    A entrevista a Rosa e casi tan boa como as suas clases! Queremosche Rosa :)

    Antia e Maria 1ªA

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Rosa8 de abril de 2015, 15:44

      ¡Qué curriños sodes !Emocionadesme moito....¡Qué sorpresa máis boa e eu sen enteraarme.Vou ver o blog todo-los días.

      Eliminar

Suscribirse a: Enviar comentarios ( Atom )
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More
RSS Feed Subscribe to Our RSS feed!
Follow Us on Twitter! Follow Us on Twitter!

Cóntame un conto

Situado a un costado da estrada, o internado de San , é un dos lugares máis macabros do Val de , e aínda que hoxe o inmoble de abobe está en proceso de remodelación, o seu horto abandonado aínda despide terror entre veciños da zona. Nun percorrido realizado polo seu exterior, veciños do lugar indicaron que son moitas as historias que se escoitan deste lugar, a máis contada, aseguraron é a dunha nena que percorre o internado. Unha vez que o internado quedo abandonando moita xente visitaba o lugar por curiosidade e os poucos que entraban aí, contaban historias terroríficas, sobre a aparición dunha nena vestida de branco no horto. Nunha ocasión fun cos amigos compramos algunhas cervexas e entramos ao internado. -Que lles parece se imos á parte de atrás aí ninguén vainos molestar, compramos unhas cervexas e listo, ou que lle tedes medo á nena que aparece. Unha vez no lugar, a convivencia se prolongo por horas, as cervexas multiplicáronse e caía a noite. -Pois xa se remataron as cervexas vou comprar xa vámonos, pois ademais se está caendo a noite e o non o imos soportar. Eramos cinco e só dous quedámonos a esperar os tres compañeiros que foran polas botellas de cervexa. -Xa se tardaron non crees e a verdade é que xa me deu , haber pásame a chaqueta que deixaron voume tapar, pediume o meu amigo. A penas se acubillo, e se recarga na parede non tardou máis de 15 minutos que se quedo durmido, por máis que conversaba con el, foi inútil. Estaba moi inquedo o calaba moi fondo e os meus compañeiros non chegaban. De pronto o medo se apodero de min, calquera ruído me mantiña en alerta. Na miña mente comezaron a pasar moitas cousas e acordábame das historias que dese lugar se contaban. Mentres o meu amigo durmía, saín para ver se os demais xa chegaban, pero non. Eran aproximadamente como as 12 da noite, ninguén circulaba por este lugar. Así quede un anaco esperando. Ao regresar, a escuridade xa cubrira este lugar. Ao camiñar rumbo ao sitio onde estabamos algo chamou a miña atención. Nun que se encontraban como a 30 metros do lugar onde estabamos se comezaron a escoitar ruídos de nenos. Era coma se moitos nenos xogaban e corrían. Seguro era a miña imaxinación, non obstante, de pronto unha pelota saíu botando. Quédeme pasmado, achégueme e os berros foron cesando. Case a 10 metros para saír do horto, unha nena asomouse, pero de inmediato volveuse cubrir coas enormes árbores. -Quen es?, pregunteille e só se escoitou unha risa. Achégueme uns metros máis e vin claramente a nena que camiñaba de costas coma se intentará fuxir. Era unha nena como de 8 anos, vestida de branco e co seu cabelo aos ombros. Quédeme perplexo cando chego a l árbore detívose. Lentamente volteou a cara e mírome aos ollos, o seu rostro estaba marcado de sangue. Sorriu e volteou a súa mirada e desapareceuse na escuridade do lugar. Non puiden nin moverme e aínda que te ganas de berrar non podía. Saín correndo do lugar, cheguei a unha tenda e conteilles o sucedido. Pero non me creron. -Estás borracho rapaz, xa te mira á túa casa a durmir non souben máis dos meus amigos esa noite. Ao día seguinte, os meus amigos buscáronme na miña casa e reclamáronme porque os deixara. Non lles contei o que pasara, só me dixeron que regresaran e encontraron o outro amigo durmindo.

Entradas mais vistas