domingo, 25 de enero de 2015

Fotos

3:14 A HORTA NO ROU



















Posted in ,

11 comentarios :

  1. Unknown28 de enero de 2015, 6:13

    Encántanme as fotos dos nenos traballando duro. Motívame para traballar máis.

    ResponderEliminar
  2. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:39

    Se nota que traballamos moito. Con traballo conseguese todo
    Alex e Lucía 1ºA

    ResponderEliminar
  3. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:39

    Ruben y Gonzalo dicen que esta muy bien las fotos de nuestro trabajo.

    ResponderEliminar
  4. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:40

    Dende que chegamos ao instituto estivemos a traballar moito na horta e esta moi diferente.

    emoticono alegre y waya5

    ResponderEliminar
  5. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:41

    Dende que chegamos ao instituto estivemos a traballar moito na horta e esta moi diferente.

    emoticono alegre y waya5

    ResponderEliminar
  6. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:45

    Marta Estevez e Marta Fariñas:
    Este traballo e moi divertido non necesitas ter un libro para poder facelo ademais pode ser divertido e podes pasar un bo momento xunto a os teus amigos/compañeiros

    ResponderEliminar
  7. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:46

    Marta Estévez e Marta Fariñas:
    Dende que chegamos aqui pasamos bos momentos, sobre todo na horta

    ResponderEliminar
  8. Anónimo11 de febrero de 2015, 3:04

    Cando baixamos a horta e o mellor momento do dia, encantanos!

    Antia e Maria 1ºA

    ResponderEliminar
  9. Anónimo8 de abril de 2015, 2:50

    ANTÍA Y MARTA
    HAY BONITA HUERTAAAAAAAA PRECIOSA AMORES DE NIÑOS TRABAJADORES

    ResponderEliminar
  10. Anónimo22 de abril de 2015, 2:31

    Árbol de copa amplia, aovada, redondeada o irregular y hoja caduca. Tronco derecho, corto y muy grueso en los ejemplares aislados, con ramas gruesas y algo tortuosas; corteza grisácea o blanquecina, muy resquebrajada y de tonalidad parduzca en los ejemplares viejos. Hojas grandes, simples, en disposición alterna, con estípulas alargadas que caen pronto; son lampiñas por las dos caras, de color verde intenso por el haz y más pálidas, con los nervios bien marcados, por la cara inferior; su forma es aovada, con peciolo muy corto ( 2 a 7 mm), con el borde más o menos, profundamente, lobulado y con los lóbulos desiguales y redondeados, suelen medir unos 6 a 12 cm de largo por unos 3 a 6 de ancho.

    Flores masculinas en amentos colgantes, verdes-amarillentos, que nacen solitarios o en grupos de ramillas del año anterior. Bellotas colgantes sobre un largo pedúnculo, aovado-oblongas, con caperuza o cascabillo de escamas casi planas, empizarradas

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Anónimo22 de abril de 2015, 2:40

      Altura: 5 a 45m

      Familia: Fagaceae

      Sinonimia: carballo, quercus pendeculata ehrh, quercus fructipendula Schrk, quercus cupulatus gilib, quercus racemosa lamk

      El roble común es árbol robusto que en espesura crece con tronco derecho y limpio sin ramificarse hasta los 15m. Cuando se halla aislado su copa se hace ancha irregular con ramas tortuosas, nudosas y acodadas que proporcionan escasa sombra.

      Aunque su crecimiento es poco rápido, salvo en condiciones particulares muy favorables; crece hasta los 200 años y alcanza fácilmente.Nico,Cristofer,Izzan

      Eliminar

Suscribirse a: Enviar comentarios ( Atom )
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More
RSS Feed Subscribe to Our RSS feed!
Follow Us on Twitter! Follow Us on Twitter!

Cóntame un conto

Situado a un costado da estrada, o internado de San , é un dos lugares máis macabros do Val de , e aínda que hoxe o inmoble de abobe está en proceso de remodelación, o seu horto abandonado aínda despide terror entre veciños da zona. Nun percorrido realizado polo seu exterior, veciños do lugar indicaron que son moitas as historias que se escoitan deste lugar, a máis contada, aseguraron é a dunha nena que percorre o internado. Unha vez que o internado quedo abandonando moita xente visitaba o lugar por curiosidade e os poucos que entraban aí, contaban historias terroríficas, sobre a aparición dunha nena vestida de branco no horto. Nunha ocasión fun cos amigos compramos algunhas cervexas e entramos ao internado. -Que lles parece se imos á parte de atrás aí ninguén vainos molestar, compramos unhas cervexas e listo, ou que lle tedes medo á nena que aparece. Unha vez no lugar, a convivencia se prolongo por horas, as cervexas multiplicáronse e caía a noite. -Pois xa se remataron as cervexas vou comprar xa vámonos, pois ademais se está caendo a noite e o non o imos soportar. Eramos cinco e só dous quedámonos a esperar os tres compañeiros que foran polas botellas de cervexa. -Xa se tardaron non crees e a verdade é que xa me deu , haber pásame a chaqueta que deixaron voume tapar, pediume o meu amigo. A penas se acubillo, e se recarga na parede non tardou máis de 15 minutos que se quedo durmido, por máis que conversaba con el, foi inútil. Estaba moi inquedo o calaba moi fondo e os meus compañeiros non chegaban. De pronto o medo se apodero de min, calquera ruído me mantiña en alerta. Na miña mente comezaron a pasar moitas cousas e acordábame das historias que dese lugar se contaban. Mentres o meu amigo durmía, saín para ver se os demais xa chegaban, pero non. Eran aproximadamente como as 12 da noite, ninguén circulaba por este lugar. Así quede un anaco esperando. Ao regresar, a escuridade xa cubrira este lugar. Ao camiñar rumbo ao sitio onde estabamos algo chamou a miña atención. Nun que se encontraban como a 30 metros do lugar onde estabamos se comezaron a escoitar ruídos de nenos. Era coma se moitos nenos xogaban e corrían. Seguro era a miña imaxinación, non obstante, de pronto unha pelota saíu botando. Quédeme pasmado, achégueme e os berros foron cesando. Case a 10 metros para saír do horto, unha nena asomouse, pero de inmediato volveuse cubrir coas enormes árbores. -Quen es?, pregunteille e só se escoitou unha risa. Achégueme uns metros máis e vin claramente a nena que camiñaba de costas coma se intentará fuxir. Era unha nena como de 8 anos, vestida de branco e co seu cabelo aos ombros. Quédeme perplexo cando chego a l árbore detívose. Lentamente volteou a cara e mírome aos ollos, o seu rostro estaba marcado de sangue. Sorriu e volteou a súa mirada e desapareceuse na escuridade do lugar. Non puiden nin moverme e aínda que te ganas de berrar non podía. Saín correndo do lugar, cheguei a unha tenda e conteilles o sucedido. Pero non me creron. -Estás borracho rapaz, xa te mira á túa casa a durmir non souben máis dos meus amigos esa noite. Ao día seguinte, os meus amigos buscáronme na miña casa e reclamáronme porque os deixara. Non lles contei o que pasara, só me dixeron que regresaran e encontraron o outro amigo durmindo.

Entradas mais vistas