lunes, 2 de febrero de 2015

DESTROZAN UN SEMILLERO EN LA 2º PLANTA

8:35 A HORTA NO ROU
Hoy lunes 2 de febrero ha aparecido destrozado uno de los semilleros que está en la segunda planta. Si sabéis el nombre del autor o autores por favor decídselo a un miembro del equipo docente dada la gravedad del asunto. Desde este blog os pedimos RESPETO por el trabajo de los compañeros.
Posted in

7 comentarios :

  1. Rosa2 de febrero de 2015, 14:27

    Tras o disgusto e primeiras reaccións coa axuda das delegadas e outros compañeiros estivemos recollendo notas exactas dos danos causados e todo tipo de probas que permitan esclarecer a identidade do/ da causante deste acto vandálico,que foi realizado con alevosía e ensañamento .Antes de que se especulen con nomes será mellor que diga a verdade o/a causante.Non queremos vinganza posto que so enxendra máis violencia .Queremos a verdade , asumir ;sobre todo ,que cando se incorren neste tipo de actos, esa persoa ;aínda tendo feito algo irreparable,debe ser reeeducada e seguramente necesite axuda ,pero carece dos recursos adecuados para pedila.Deixa que te axudemos a facer o correcto.

    ResponderEliminar
  2. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:42

    sinverguenza soy nico

    ResponderEliminar
  3. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:55

    Aldara y Nerea 1ªB

    tes moita razón Rosa, encontraremos ao culpable

    ResponderEliminar
  4. Anónimo11 de febrero de 2015, 2:56

    Paréceme incrible o pouco respeto que teñe a xente polas plantas. É unha inxustiza!!!

    Gael e Lucas 1ºA

    ResponderEliminar
  5. Anónimo11 de febrero de 2015, 3:00

    gonzalo ruben nico que berguenza

    ResponderEliminar
  6. Anónimo11 de febrero de 2015, 3:01

    seremos os polis do ROU , atoparemos ao culpable
    emoticono feliz e
    waya5

    ResponderEliminar

Suscribirse a: Enviar comentarios ( Atom )
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More
RSS Feed Subscribe to Our RSS feed!
Follow Us on Twitter! Follow Us on Twitter!

Cóntame un conto

Situado a un costado da estrada, o internado de San , é un dos lugares máis macabros do Val de , e aínda que hoxe o inmoble de abobe está en proceso de remodelación, o seu horto abandonado aínda despide terror entre veciños da zona. Nun percorrido realizado polo seu exterior, veciños do lugar indicaron que son moitas as historias que se escoitan deste lugar, a máis contada, aseguraron é a dunha nena que percorre o internado. Unha vez que o internado quedo abandonando moita xente visitaba o lugar por curiosidade e os poucos que entraban aí, contaban historias terroríficas, sobre a aparición dunha nena vestida de branco no horto. Nunha ocasión fun cos amigos compramos algunhas cervexas e entramos ao internado. -Que lles parece se imos á parte de atrás aí ninguén vainos molestar, compramos unhas cervexas e listo, ou que lle tedes medo á nena que aparece. Unha vez no lugar, a convivencia se prolongo por horas, as cervexas multiplicáronse e caía a noite. -Pois xa se remataron as cervexas vou comprar xa vámonos, pois ademais se está caendo a noite e o non o imos soportar. Eramos cinco e só dous quedámonos a esperar os tres compañeiros que foran polas botellas de cervexa. -Xa se tardaron non crees e a verdade é que xa me deu , haber pásame a chaqueta que deixaron voume tapar, pediume o meu amigo. A penas se acubillo, e se recarga na parede non tardou máis de 15 minutos que se quedo durmido, por máis que conversaba con el, foi inútil. Estaba moi inquedo o calaba moi fondo e os meus compañeiros non chegaban. De pronto o medo se apodero de min, calquera ruído me mantiña en alerta. Na miña mente comezaron a pasar moitas cousas e acordábame das historias que dese lugar se contaban. Mentres o meu amigo durmía, saín para ver se os demais xa chegaban, pero non. Eran aproximadamente como as 12 da noite, ninguén circulaba por este lugar. Así quede un anaco esperando. Ao regresar, a escuridade xa cubrira este lugar. Ao camiñar rumbo ao sitio onde estabamos algo chamou a miña atención. Nun que se encontraban como a 30 metros do lugar onde estabamos se comezaron a escoitar ruídos de nenos. Era coma se moitos nenos xogaban e corrían. Seguro era a miña imaxinación, non obstante, de pronto unha pelota saíu botando. Quédeme pasmado, achégueme e os berros foron cesando. Case a 10 metros para saír do horto, unha nena asomouse, pero de inmediato volveuse cubrir coas enormes árbores. -Quen es?, pregunteille e só se escoitou unha risa. Achégueme uns metros máis e vin claramente a nena que camiñaba de costas coma se intentará fuxir. Era unha nena como de 8 anos, vestida de branco e co seu cabelo aos ombros. Quédeme perplexo cando chego a l árbore detívose. Lentamente volteou a cara e mírome aos ollos, o seu rostro estaba marcado de sangue. Sorriu e volteou a súa mirada e desapareceuse na escuridade do lugar. Non puiden nin moverme e aínda que te ganas de berrar non podía. Saín correndo do lugar, cheguei a unha tenda e conteilles o sucedido. Pero non me creron. -Estás borracho rapaz, xa te mira á túa casa a durmir non souben máis dos meus amigos esa noite. Ao día seguinte, os meus amigos buscáronme na miña casa e reclamáronme porque os deixara. Non lles contei o que pasara, só me dixeron que regresaran e encontraron o outro amigo durmindo.

Entradas mais vistas