miércoles, 22 de abril de 2015

AS MIMOSAS (Alex- 1ºESO A, Antía 1º ESO A, María 1ºESO A)

3:01 A HORTA NO ROU



DESCRIPCIÓN
Os membros deste xénero encóntranse entre as poucas plantas capaces do movemento rápido; os exemplos fóra de Mimosa inclúen Codariocalyx Hassk., e tamén Dionaea Ellis (coñecida como "atrapamoscas"). Mimosa pode distinguirse dun amplo xénero relacionado, Acacia e Albizia, posto que as súas flores teñen 10 ou menos estames. Nótese que, botanicamente, o que parece ser unha soa flor globosa é de feito un acio de moitos outros individuos.
TAXONOMÍA
O xénero Mimosa ten unha tortuosa historia, despois de ter períodos de subdivisións e de reagrupamentos, ultimamente acumulando máis de 3.000 nomes, moitos dos cales se sinonimizan baixo outras especies ou son transferidos a outros xéneros. En parte debido a eses cambios de circunscricións, o nome "Mimosa" aplicouse a varias outras especies vinculadas con follas similares pinnadas ou bipinnadas, pero agora clasificadas noutros xéneros, como en Albizia e Acacia.

Mimosa foi descrito por Carlos Linneo e publicado en Species Plantarum 1: 516-523. 1753.1 A especie tipo é: Mimosa sensitiva L.
ESPECIES
Hai ao redor de 400 especies incluíndo:
Mimosa aculeaticarpa Ortega
Mimosa areenta (Willd.) Poir.
Mimosa asperata L.
Mimosa borealis Gray
Mimosa canahuensis Standl. & Steyerm.
Mimosa casta L.
Mimosa ceratonia L.
Mimosa diplotricha C.Wright ex Sauvalle
Mimosa dysocarpa Benth. Mimosa dysocarpa var. dysocarpa Benth.

Mimosa emoryana Benth.
Mimosa grahamii Gray Mimosa grahamii var. grahamii Gray
USOS
En Rusia, Italia e outros países é costume regalarlles ás mulleres, mimosas amarelas (xunto a outras flores) no día Internacional da muller (8 de marzo). Esa flor é de Acacia dealbata, que non é unha verdadeira Mimosa.

É amplamente usada en perfumaría, a extracción da súa esencia con éter de petróleo efectúase directamente a partir das flores recollidas.

.A planta pode acharse en moitas partes de Bengala, onde llo coñece como lajjabati (literalmente muller avergonzada).
Posted in ,

0 comentarios :

Publicar un comentario

Suscribirse a: Enviar comentarios ( Atom )
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More
RSS Feed Subscribe to Our RSS feed!
Follow Us on Twitter! Follow Us on Twitter!

Cóntame un conto

Situado a un costado da estrada, o internado de San , é un dos lugares máis macabros do Val de , e aínda que hoxe o inmoble de abobe está en proceso de remodelación, o seu horto abandonado aínda despide terror entre veciños da zona. Nun percorrido realizado polo seu exterior, veciños do lugar indicaron que son moitas as historias que se escoitan deste lugar, a máis contada, aseguraron é a dunha nena que percorre o internado. Unha vez que o internado quedo abandonando moita xente visitaba o lugar por curiosidade e os poucos que entraban aí, contaban historias terroríficas, sobre a aparición dunha nena vestida de branco no horto. Nunha ocasión fun cos amigos compramos algunhas cervexas e entramos ao internado. -Que lles parece se imos á parte de atrás aí ninguén vainos molestar, compramos unhas cervexas e listo, ou que lle tedes medo á nena que aparece. Unha vez no lugar, a convivencia se prolongo por horas, as cervexas multiplicáronse e caía a noite. -Pois xa se remataron as cervexas vou comprar xa vámonos, pois ademais se está caendo a noite e o non o imos soportar. Eramos cinco e só dous quedámonos a esperar os tres compañeiros que foran polas botellas de cervexa. -Xa se tardaron non crees e a verdade é que xa me deu , haber pásame a chaqueta que deixaron voume tapar, pediume o meu amigo. A penas se acubillo, e se recarga na parede non tardou máis de 15 minutos que se quedo durmido, por máis que conversaba con el, foi inútil. Estaba moi inquedo o calaba moi fondo e os meus compañeiros non chegaban. De pronto o medo se apodero de min, calquera ruído me mantiña en alerta. Na miña mente comezaron a pasar moitas cousas e acordábame das historias que dese lugar se contaban. Mentres o meu amigo durmía, saín para ver se os demais xa chegaban, pero non. Eran aproximadamente como as 12 da noite, ninguén circulaba por este lugar. Así quede un anaco esperando. Ao regresar, a escuridade xa cubrira este lugar. Ao camiñar rumbo ao sitio onde estabamos algo chamou a miña atención. Nun que se encontraban como a 30 metros do lugar onde estabamos se comezaron a escoitar ruídos de nenos. Era coma se moitos nenos xogaban e corrían. Seguro era a miña imaxinación, non obstante, de pronto unha pelota saíu botando. Quédeme pasmado, achégueme e os berros foron cesando. Case a 10 metros para saír do horto, unha nena asomouse, pero de inmediato volveuse cubrir coas enormes árbores. -Quen es?, pregunteille e só se escoitou unha risa. Achégueme uns metros máis e vin claramente a nena que camiñaba de costas coma se intentará fuxir. Era unha nena como de 8 anos, vestida de branco e co seu cabelo aos ombros. Quédeme perplexo cando chego a l árbore detívose. Lentamente volteou a cara e mírome aos ollos, o seu rostro estaba marcado de sangue. Sorriu e volteou a súa mirada e desapareceuse na escuridade do lugar. Non puiden nin moverme e aínda que te ganas de berrar non podía. Saín correndo do lugar, cheguei a unha tenda e conteilles o sucedido. Pero non me creron. -Estás borracho rapaz, xa te mira á túa casa a durmir non souben máis dos meus amigos esa noite. Ao día seguinte, os meus amigos buscáronme na miña casa e reclamáronme porque os deixara. Non lles contei o que pasara, só me dixeron que regresaran e encontraron o outro amigo durmindo.

Entradas mais vistas